|
||||||||
“ Frank Bey is a perfect reminder of what soul singing is all about: communication, warmth and emotional sincerity… “ (Rick Estrin of the Nightcats) Frank Bey was als kind jong begaafd met muzikale kwaliteiten. Hij zong toen al met zijn moeder, de gospelzangeres Maggie Jordan. Hij groeide op in Millen, Georgia en werd toen hij vier jaar was, samen met zijn oudere broer en twee neven, lid van het gospel kwartet de Rising Sons. Tijdens zijn teenager tijd in de jaren ’60, blijft Frank zingen en krijgt hij als zeventienjarige, de kans om mee te werken aan de Otis Redding Review. Frank was even de openingsacht van Redding en tijdelijk zijn chauffeur/butler. Frank Bey werkte in deze periode op het podium vooral aan zijn contacten met het publiek. De soulzanger Otis Redding (1941-1967) kennen we allemaal van de wereldhit “(Sitting On) The Dock Of The Bay”. Drie dagen na het opnemen van dit nummer, kwam Otis redding om bij een vliegtuigongeluk in Lake Madison, Wisconsin, samen met vier van de zes leden van zijn band The Bar-Kays”. Mede-bandlid Ben Cauley overleefde het ongeluk en James Alexander zat in een ander vliegtuig. Het was de bedoeling om het gefloten gedeelte later te vervangen door tekst. Otis Redding heeft het uiteindelijke liedje nooit kunnen horen… en Otis Redding heeft Frank Bey nooit kunnen helpen met zijn zangcarrière, die hij zo graag al eerder had willen beginnen. Aanvang jaren ’70 richt Bey de funk band Moorish Vanguard op. Hij greep naast een platen contract met James Brown en stopt, in de steek gelaten door zijn vrienden, als muzikant voor zo’n zeventien jaar. Vanaf 2005 gaat Frank Bey aan de Westkust touren met Anthony Paule, een gitarist uit San Francisco. Met hem neemt hij een live en studio album op. Solo nam hij al zes albums op, waarvan twee, ook zijn meest recente ‘All My Dues Are Payed’, uitgebracht werden bij het Nola Blue Records. ‘All My Dues Are Payed’ werd opgenomen in de Greaseland Studio’s van (de “Keeping the Blues Alive Award”-winnaar) Kid Andersen in San Jose, CA. Hij werkte er samen met co-producer Rick Estrin (& The Nightcats). Bey was vergezeld door een elitegroep muzikanten waaronder o.a. multi-Grammy winnaars Jim Pugh (keys) en Jerry Jemmott (bas); multi-Blues Music Award genomineerde Nancy Wright (saxofoon); drummer Derrick D'Mar Martin (Little Richard) en percussionist Vicki Randle (Tonight Show-band). Producer was Kid Andersen. Het album opent met een cover van Eddie Palmieri & Harlem River Drive, een dolle funky Latin Soul Fusion, “Idle Hands”. “Handen die door de duivel gebruikt worden”, waarbij de blazers (Eric Spaulding: tenorsax, Jack Sanford: bariton sax, Nancy Wright: tenorsax & John Halbleib: trompet) elk punt in de geschiedenisles van burgerrechten benadrukken en, Bey ons allemaal nadrukkelijk oproept om om iemand of iets te geven. “One of These Days” (van William Troiani & Haakon Hoye) is een soulnummer waar in de refreinen Lisa Leuschner Andersen samen met Bey zingt en Jim Pugh op Wurlitzer en B3 de zoete groove versterkt. Bey doet dan het swingende blues nummer “Calling All Fools” van Rick Estrin & the Nightcats, waaraan blazers en keys toegevoegd werden. The Sons Of The Soul Revivers voegen zich bij Bey met achtergrondzang op de eerste van twee covers van "Mighty" Mike Schermer, “It’s a Pleasure”. Ze voegen zo diepte toe aan deze moderne R&B-track. Bey werkte samen met Andersen, Estrin en Texas’ troubadour Kathy Murray om het autobiografische titelnummer te schrijven. In dit mooi Memphis-soul blues nummer kijkt Bey terug op zijn leven en op degenen die hem probeerden af te schrikken, maar hij verklaarde moedig "ze wisten het niet, er is geen manier om Frank Bey te stoppen, het is mijn tijd om te schitteren…". Bey bewijst zijn kunnen in het coveren van wat wordt beschouwd als “het beste countrynummer aller tijden”, “He Stopped Loving Her Today” (van Bobby Braddock & Curly Putman). Hij zet zijn eigen stempel op de standaard van de geliefde George Jones. Nancy Wright demonstreert knap op saxofoon op een ander nummer van Nightcats, het donkere “I’ll Bet I Never Cross Your Mind” (“Ik wed dat ik je nooit in de steek laat”). Het is cabaret-jazzy-achtige blues die perfect matcht met Bey's Louis Jordan-achtige zang. Van de meest lyrische “laureaat” van de Blues, Percy Mayfield (1920-1984), koos Bey twee nummers. “Never No More” (dat hij schreef samen met Deadric Malone) is rauwe jump blues uit 1962. Het wordt, zoals het originele, met vuur gebracht op een geweldig arrangement dat gestuwd wordt door de ritmesectie van Paul Olguin op bas en drummer Paul Ravelli, naast toetsenist Lorenzo Farrell (van de Nightcats) en natuurlijk Kid Andersen op gitaar en de blazerssectie. Zijn tweede keuze is een moeilijk te vinden nummer van de diep onder erkende blues singer-songwriter, “Ha Ha in the Daytime”. Mayfield schreef het nummer in de tijd dat hij aan het schrijven en opnemen was voor/met Ray Charles. Daarna zet hij een andere, vaak over het hoofd geziene zanger, de country soul-pionier Arthur Alexander in de schijnwerpers. Hij doet dit met een cover van het sentimentele liefdeslied “If It’s Really Gotta Be This Way”. Het nummer werd voor het eerst werd opgenomen vóór zijn vroegtijdige dood in 1993, nadat hij ingewijd werd in de Alabama Music Hall of Fame. Om te eindigen brengt Bey hulde aan twee rock iconen. Hij doet dit eerst door de avant-garde pianoballade “Perfect Day” van Lou Reed te transformeren in een power-ballad. Hij doet tussendoor zijn preek over het vreugdevolle in Schermer’s “One Thing Every Day” waarbij hij ons allemaal aanmoedigt om van de wereld een betere plek te maken. Van een andere held John Lennon brengt hij “Imagine”. Bey's artistieke en emotionele kracht komt tot uiting in dit nummer, dat geweldig eindigt met een glorieus grootse finale. Frank Bey schrijft binnen op het album “In my music, I just want to lift people up and let them know, there is better days…”. Geweldig hoe deze “echte” soul man hier perfect en met veel warmte en gevoel in slaagt! “ In the liner notes Frank Bey wrote: "In my music, I just want to lift people up and let them know, there are better days ...". Amazing how this "real" soul man succeeds perfectly and with a lot of warmth and feeling in his way!... “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans Release: 17/01/2020
Album track list: Album line-up: Discography Frank Bey:
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.png)
.jpg)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
